14.12.2019 13:46:20
Ben ki, binbir umutla bekliyorken baharı
Zemheri ortasında, ıssız kaldım bu sefer
Tüm kapılar kilitli, yitirdim anahtarı
Gönlümü bastı efkâr, ruhumu sardı keder
Hiç bir zaman kimsenin üstüne yük olmadım
Kapanan kapıların ardına sığınmadım
Ne dostu, ne düşmanı, kem sözlerle anmadım
Bu garip yolcu, yine bildiği yoldan
gider
Bütün dik yokuşları bir başıma yürüdüm
Yüce dağda kar gibi, gizli gizli eridim
Vakûr bir ağaç gibi, dimdik ayakta öldüm
Hayat denen sahnede, güneşim bir gün söner
Yolun sonu göründü, ötesini bilemem
Gerisi bir muamma, gerisi hayli müphem
Amel önüne çıkar, ya cennet, ya cehennem
Bilinmeze yol almak, bazen ölümden beter
