Güzel insan kalp kırmayan insandır
Güzel insan çiğ lafa kızmayan bir candır
Darda kalanın kalbine su gibi akabilmek
Acı çekip kıvranırken insanlara bakabilmek
Güzel insan olmak, her yiğidin harcı değil
Kanayan bir yaraya merhem olmak acı değil
Adalet tartıyorken güçlünün ağırdır taşı
Birileri bulamaz kabında bir lokma aşı
Bir bebek ağlarken karnı aç uykusuzca
Güzel insan uyumaz, evinde kaygısızca
Gözlerinden süzülür damlalar- yaşlar
Dünyadaki düzene, nice kahırlar başlar
Bozmak için uğraşır, yetmese de nefesi
Güzel insan olarak, duyulacak gür sesi
Herkes hayranlık duyup unutmayacak onu
Zaman geçip bu yolda gelsede onun sonu
Karanlık bir havada gökteki yıldızsın sen
Her yere Işık saçan parlayan güzel insan
Kötülük dolu yerde güzelliğin gülü sen
Haklılığın sesi yok, konuşanın dili sen
Varlığın huzur verir gül kokan bahçelerde
Seninle kaybolur elbet kötülükler her yerde
İyi ki varsın sen,biz bu yükü taşırken
Güzelliğin bizlere bir umuttur yaşarken
Güzel insanın ömrü az olup tükense de
Dillere destan olur, onun haklı feryadı
Anlatılıp yıllarca, unutulmayacaktır adı
Kötü olmak kolaydır isteyerek bilerek
İnsanları incitip, kibirle hak yiyerek
Herkese kötülük yap,el uzatma çelme tak
Üstünlük taslayarak onlara tepeden bak
Bunlar kolay, basittir döngüsü cenderenin
Bulanır elbet suyu, güzel akan derenin
Zor olan güzelliği mum gibi yakabilmek
İnsanlığın gereği sevgiyle bakabilmek