müsaade etseydin, yıldız çizecektim karanlığa
o vakit gece olacaktı
zift kokan yalnızlığa

acını pay etseydin eğer,

gözlerine yaş yükleyip yol etmeyecektim
dönülmez uzaklara..


işaret bırakmasaydı parmağın
kalem diye kağıda


noktalar uzamazdı böyle
ya da kuyruk takmazdım
virgül niyetine


şimdi kimse harflerin ucundan tutup sökemiyor
bakışının lehçesiyle


ve kim sevecek olsa, g'eceye bürünüyor
kaldığım yerden başlıyorum yıldız çizmeye
seni seviyorum' derken
seni sever gibi seveyim diyorum
olmuyor


çünkü gözlerimde yıldız gibi kayıyorsun o an
ve her ne hikmetse
kuyruğundan yakalıyor
g'özüme dimdik bakan..


ne vakit yerden göğe kadar uzanan hak
gölge olup,
batıla düşse


yolumun üstünde kuyu kazıyor umut
pembe küreğiyle


kiminde ay çekimi
kiminde yay
ki düşsün de görsün

neyse..

vaktim olsaydı şiir yazardım
saçının her teline


parmaklarım kalem
yazma'nın altında aşk ile
kafayı yerken


şimdi dün ile yarın arasında yaradır terk edilen
kabuğum sen
merhemin ben


yaşamak diyorum
bir beden fazla geliyor ölüme


üstelik düş manzaralı mezara nazırken gözlerin
gölgeni çekemiyorum gerçeğe..