Ey gönül!
Yanmam dersin yanarsın
Hem de cayır cayır
Gözün görmez hiçbir şeyi
Ateşler içinde küle dönersin
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Kurtulamam dersin kurtulursun
En çetin dertten musibetten
Şükrün deminde secdeyle buluşursun
Huzuru yudum yudum içersin
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Ağlamam dersin ağlarsın
Hıçkırıklarında rahatlarsın
İçinin acısını katık yaparsın
Hüzün durağında inersin
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Büyümem dersin büyürsün
Olgunlukla tanışırsın
Feleğin çemberinden geçersin
Ayaklarının yere değdiğini farkedersin
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Anlayamam dersin anlarsın
İnsanların hamlığını, ucuzluğunu
Düşenin dostu olmadığını öğrenirsin
Düşmemek için Yaradanın ipine sarılırsın
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Üzülmem dersin üzülürsün
Yüreği yananlarla kahrolursun
Acılarına ortak olursun
Dua elçiliği görevinde bulursun kendini
Hayat böyle birşeydir işte..


Ey gönül!
Bu hayat geçmez dersin yılları devirirsin
Saçlarında beyazlarla merdivenden aşağıya inersin
İmtihan dersin geçersin fani dünyadan
Hoş bir seda bırakmak istersin
Birgün gelir bu hayata sen de veda edersin..