9.4.2019 08:46:53
Bu son şiirdi belki de,
Durgun bir o kadar suskun...
Kelimelerin rest edişiydi acı eşiği eşliğinde,
Kadarı olan bir sızının kederle raksa duran durağan bir haliydi,
Bertaraf edişiydi belkide hayatın,
Duygu yoksulu herşeyden uzak da kalmak;
Kedere inat,
Kaderin hükmü olmalıydı .
Kaderde keder olamazdı
Yazanın hükmü baş üstüne taçdı,
Öyle ya ;
Kim anlayacaktı,
Kim anlatacakdı da bir sonra ki aşamaya kelime bulacaktı ,
Bu kadar sözün hunharca katledildiği zamanda hangi kelime merhem olacaktı ...
Bunun sırrı susmakdı
Tüm harfleri yok edercesine de; bu da susmak mıydı ?
Yoksa sessiz çığlık mıydı?
Tüm sesleri katleden, bir şiir olmalıydı !
Tunay BULUT
