Güne ne güzel başlamıştık
Yılların hasretiyle konuşurken
Son bahar güneşi
Bize göz kırpıyordu....

Üçümüz vardık
Sen ben ve sonbahar güneşi..

Kararsız kalmıştık
Ne yapalım, nereye gidelim diye

Aynı anda ikimiz bir ağızdan
İlk tanıştığımız sahildeki
Balıkçı kulübesini haykırdık..

Hem Kulbenin sahibi
Bizi her gittiğimizde bağrına basan
Hasan Dedenin;
Elini öperek hayır duasını almak
Hemde,
Tavşan kanı çayını içmek istemiştik...

Giderken Güneş,
Senin güzelliğini kıskanmış olmalı ki
Bulutların arkasına sığınarak
Onları ağlattı....
O bulutların göz yaşlarıyla ıslandık

Kulubeye sığındığımızda sırılsıklamdık
Bir birimize bön bön bakarken
Hasan dedenin,
O meşhur gülüşüyle irkildik
Tok sesiyle sizi mendeburler sizi
Diyerek söze başladı
Haydi sarılın birbirinize dedi
Ben; şimdi ateşi yararım deyip
Tavşan kanı çaylarımızı getirmişti...

Sarıldık bir can olduk
Ne çabuk geçmişti zaman
Hasret bitmeden
Yine yine ayrılık zamanıydı
Hasan dedenin arayı açmayın haaaaa
Sözleriyle vedalaşıp ayrılmıştık..

Sahi bundan sonra
Uzun vadeli ayrılıklar olmasın olmazmı....?

Arayı fazla açmayalım
Ne dersin cano
Ne dersin.....


IŞIK Mehmetali..

5 / 10 / 018