Ben her kışa, kış mı derim yeğenim?
Kış dediğin, her gün “kepi kesmeli…”
Öyle bir kar yağmalı ki, beğenim;
Kar, buz ne ki, tüm kış tipi esmeli…

Sanmayın ha beni, kışa hayranım!
Karlı dağlar değil asla seyranım…
Baharlar/dır benim, esas devranım;
Zannımca bu fikre, kulak asmalı…

Canlar, kara tren gibi tüterken;
Ayaz vurup, yanakları üterken…
Poyraz yeli, siren olup öterken;
Çeneler hep, keman çalıp, susmalı…

Karakışta tam bin fidan dondurdum!
Onca emek verip, gözüm döndürdüm!
Yıkıntıyı, içime zor sindirdim;
Doğa ile inat olmaz, pusmalı…

Öyle böyle soğuk değil kâküllüm!
İki ayda bozuldu tüm şakülüm!
Bugün her günkünden daha makulüm;
Buzlu yolda, çok dikkatli basmalı…

Kışın rengi beyaz değil, karadır…
Garibana, soğuk günler yaradır!
Kışı zevkli gösteren çok paradır;
Naçar kalan, kaderine küsmeli…

Karaman-2014/03

Halil Şakir Taşçıoğlu

DEYİMLER:
“kepi kesmek”: üşümek, titremek, donmak…

ÜSTATLARDAN:

Eskiden kar bir kaç metre yağardı
Anam koyunları kom da sağardı
Mart gelince oğlak, kuzu doğardı
Film şeridi neresinden kesmeli...................................................................................Alibaba