ben iyiyim
ben iyi değildim aslında
dil alışmış hep


aynı yalanı söyler
o kadar iyi değildim ki
eğri idi dışımın ekşi gülmeler de


yüreğim şimşek kaçardı
belli birisiz acıyan yankılarda
aynaları bile kırardı bir söz bir harf



acılar patlayan mısır gibi beyaz ve çatlak
sızılar sevginin yanmış aldanışları
kör alevler aşkın unutulmayan geçmiş izleri sanki


birer damla şıklar düşüyordu
sözcüklerim imgelerine takılarak
gölgelerinde ruhların telaşı



düşüyordu tek tek
uçup uçup geri geliyordu dudak yaraları
kopuktu hala sert ve dilsizdi anları



zamanın rüyasına alışamamış kuşlar ve kelebek ömürleri
acele aşklar gibi soğuktu ayrılıkları
bir birini kovalayan nefretleri düşün akıcı ağırlıkta





bir birilerine kenetlenmiş
sarmaşık gibi gökyüzü solucanları
geceye ana sessizliği boğar gibi acı fırlatıyorlardı




kısık sesleri
kalın yorgunlukları ile örtüyordu an ve an
ama akan yağmurları kurutamıyordu




korkuların yerine bir den
güzel ve şefkatli bir el uzandı
sevgisi ile yaralara ve ruhuma merhamet ekti



hep gülümsüyordu
gönlü gibi zengindi
ve düşülen yoldan geçmişti


biliyordu
umudun kırıklarını
ve aldanışın iç acılarını


sonra yavaş yavaş el sallıyordu
yıkılıp giden dağların gölgelerine
siyah ve yalnız gecenin koynunda


bir ses bir uğultu oluyordu
saklanan ve gizlenen giz
hırçın ve ağıtlı buruk acıları ile


aynı yerinde
saklanıp suskunluğa
dur diyordu


üzülen ve kararlı
ama aldanış nidalarında
bilmiyordu unutulmuş bir anı


yeniden yaşayamazdı
yazıktı süzülen damlaların uzaklığına
kurduğu gün uyumuştu


o
milyonlarca siyahtan sadece bir
hiçti..



aşk denen rüya
sevgi denen umut
yalnız denen özgürlük


tanrı
insanı yarattığı gün
bana inananlar kendi canlarına ihanet edecektir


bu kan dünya bitene kadar
insanlar aslına dönene ar
kendin den olmayana

riyakar ..


özgürsünüz sakın kap kırmayın...