Karanlıkta yaşarken cahiliye insanı
Geldiğin anda Mevla nur doldurdu cihanı
Türlü ahlaksızlığın olduğu o toplumdan
Cennetvari yurt kurdun çöllerde yanmış kumdan

Tapıyorken insanlar helvadan heykellere
Aşkın yerleşti birden kararmış gönüllere
Getirdiğin nizamla putperesleri gerdin
Sana inananlara cennetten müjde verdin

Zafer kazandın küfrün bileğini bükerek
Şehit oldu ashabın kanlarını dökerek
Öyle çok sevildin ki gönüllerde taht kurdun
Kalplerin kilini merhametinle kırdın

Herşeyden üstün tuttu seni yüce Yaradan
Gıpta etti Cebrail sana daha doğmadan
Kimseye benzemezdi duruşun ve ahvalin
Şu dünyaya gelmedi gelmeyecek emsalin

Sen Mevladan kullara oldun hediye bir gül
Sana aşık ümmetin hasretten oldu bülbül
Gözyaşları döktün hep ümmetinin haline
Kurban olur ümmetin o nurdan cemaline

Yollarında öleyim salat sana sultanım
Uğruna feda olsun bir değil bin kez canım
Biz muhtacız Efendim her daim himmetine
N'olur şefaat eyle günahkar ümmetine

Selva Durmaz Emir