Babacığım
Ben mavi boncuğun,sarı papatyan
Minik kızın
Ben alyanaklı, salkım saçaklı
Gönül hırsızın

Yâd ellere vermeye kıyamadığın
Öpüp de koklamaya doyamadığın

Say ki büyümedim
Say ki sevmedim
Say ki hiç bırakmadım seni

Yine yüklen yükümü
Yine tut ellerimden
Erikli o bahçeden
Okula götür beni

İçindeyim yine ziyasız ve sıcak bir gecenin
Bir kandille geldim dibine dizlerinin

Ben aşığıyım o güzel sesinin
Pervanesiyim o isli ve kadim kandilinin

Sazını getirdim bak öpülesi ellerine
Yine dokun dileğince gönlümün tellerine

O türküler
Beni sana getiren ne güzel sefineler
O türküler
Eski zaman içinde bulunmaz defineler

Daldan düşen kuru yaprağınım
Evlerinin önündeki zerdali dalınım
Gide gide dayandığın o söğüt
Tutmayan elin,kırılan kolunum

Say ki hiç bırakmadım
Senle türkü söylemeyi
Say ki ben o türkülerin içindeyim

Babacığım
Ben senin kızın
Doğruları uğruna dokuz köyden kovulan
İnsanına yabancı,özyurdunda boğulan

Babacığım
Ben inceldikçe incinen
Bitimsiz kelebeğin
Ben kırlarda açan
Yaban çiçeğin

Say ki hiç büyümedim
Hiç görmedim çirkef yüzleri
Hiç incinmedim
Bırakmadım sevmeyi
Yine tut ellerimden
Sevgi kokan yollardan
İnsana götür beni

Dağ gibi omuzuna
Yasladım bak başımı
Yine okşa saçımı

İçindeyim yine hüzünlü bir gecenin
Gözlerim yağmurlu
Ve sisli kirpiklerim
Sevgi dolu ellerini koysan yüreğime
Geçermi ki hüznüm iyileşir miyim

Cemile ülkü