Manalı bakışlar da gördüğüm hasretin
Kokusunu kökünü salmış benim
Sevdamın öldüğüm günü bilirim
Yani bilmediğim gün ölmüşüm meğer
Özlemim öyle hırçın ki kimselere
Diyemiyorum sesine hasretim saniyelerle
Özlemleri taşıyorum yolları gözler olmak
Her gün seni aramak kaçamak gözlerin
Dışına çıkamamak car gibiydi hayalin yok
Gibiydi sevdan meğer ben sevdanla
Yanıp tutuş muşum

Ardı sıra aramak yetmiyor tepeleri
Adı sevdaymış acıdan başka yar demiyor
İbrahim'e her gün her an akıl dalgam iflaslarda
Oysa ben söylemişim ninnileri kendime
Peki neden öylesine güzelsin yoruldum artık
Tertemiz aşkım bu başka ne görebilir ki
Hiç kimseyi sevemedi neden sevdin
Diyemedi bir kere karşı geldim gönül gözüme
İştahsızlığa mahkûm etti o çaldı ben dövündüm
Seni görmeyeli inan ince vakitlere büründüm

Şimdi diyorum demekle kalmıyorum
Aşkınla yok oluyorum fark edilmeyen
Ne varsa hepsi senin olsun bitmeyen
Sevdana sözüm olsun

İbrahim KANDAMAR
03.03.2010