Adamları varmış Ankara’da, İstanbul’da
O yüksek katlı binalarda bazı adamların
Varsa şayet halledilecek bir iş
Önce onları bulmak gerekirmiş
Benim de var şehirde, köyde kasabada
Kırda bayırda, Anadolu’da bazı adamlarım
Onlar benim hâlimden
Ben de onların hâlinden anlarım

Madem adamı var herkesin
Sizinkiler sizin, benimkiler benim olsun
Gelsin, o benim bileğinin hakkıyla geçinen
Gönlü püryeşil, çayır çimen
Kendi hâlinde, doğal ve içten
Cumaları abdest alıp camiye giden
Sonra da yeri geldiğinde
Allah affetsin, hatalarımız çok diyen
Net ve mert adamım

Bir yaz gününün ikindi vakti
Koyu gölgeli bir çınarın altındaki
Bir kasaba kahvesinin önüne otursun
Cilaları dökülmüş sarı bir sandalyeye
Terli kasketini koysun… Ve sorsun
Nasılsın dostum, ne yapıyorsun
Derken, derin bir sohbete tutuşsun
Benimle usul usul, uzun uzun

Koktuğu günlerde tuzun
Çoğaldığı günlerde namussuzun
Hâli riyasız, sözü yalansız
Cebi haramsız olsun benim adamlarımın
Ne bir şey umayım onlardan
Ne de onlar bir şey umsunlar benden
Kirli birer perde gibi duran çıkarları
Çıkarıp atalım aradan
Dahası, daha pahalı değerlerimiz olsun
Maldan, mülkten ve paradan

Mesut ÖZÜNLÜ