Yine bin hengâmeyle geçirdim de bu yazı
Teşrinin ayazında ayrılık bestesi var
Dökülen yaprakların hazan renkli niyazı
Aşka tövbeli cadde artık Simon Bolivar
Ben Ankara’da mukim Ankara bana uzak
Yıllar pek çabuk geçti sızımsa ağır aksak


Zamana nakış olur diye beklerdim seni
En olmadık bir anda vefayı yaraladın
Yaralı bir ceylanın hayalimde deseni
Aşk sayfam süt beyazdı elinle karaladın
Ben Ankara’da mukim Ankara bana uzak
Yıllar pek çabuk geçti sızımsa ağır aksak


Turnalar katar katar malihülya kurarken
Hüzün imbikten geçti süzüldü bardağıma
Acı çay damağımı sensizlikten burarken
Ağustosta kar düştü dem dem gönül dağıma
Ben Ankara’da mukim Ankara bana uzak
Yıllar pek çabuk geçti sızımsa ağır aksak


Felek bir beste yaptı güftesi acı sızı
Bestenigâr şarkılar terk etti diyarımı
Hâlâ aynı iklimde beklerim imkânsızı
Ümit yüce Allah’tan tüm eyler mi yarımı
Ben Ankara’da mukim Ankara bana uzak
Yıllar pek çabuk geçti sızımsa ağır aksak


Belki bir gün umudun yok dalları yeşerir
Elâ gözlerin güler doksanlardaki gibi
Sevinçler somutlaşır keder ile dert erir
Kırık gönlü onarır tüm cihanın sahibi
Ben Ankara’da mukim Ankara bana uzak
Yıllar pek çabuk geçti sızımsa ağır aksak
Ankara, 07.11.2018 İbrahim Kilik