hoyrat bir yel eserdi başımızda
mağrur başımızı eğmezdik ya
ta o günlerden kalma bir şiir bu
bahar kokardı şairlerin gülüşleri

kumrular demleşirdi avlularda
aşkımızın kırmızı şarkılarından vedalar geçerdi
üşüyen bir iç sesle serçeler seslenirdi
güz yaprağı dökerdi kendini kırık bir düşün üstüne

yokluğunun dolunaylarında kaç ay kanadı
hüzün sığınaklarında kaç çiçek açtı
renk salkımı baharları beklemedin
sırmalı al duvaklı gelin tellerinde asılı kaldı ağıtlar


dağlarımızda kaç çiçek filizlenecek kimbilir
eğme dik tut başını bir kaç kırık mısra dökülür şair dilinden
sen samanyolunda zühreyi arıyorsun ben çölde leylayı
hüzün sığınaklarında kaç çiçek açar

terennüm eder hezaran güz gelince
gül ağaçlarını yaktım
sırmalı al duvaklı gelin tellerinde asılı kaldı ağıtlar

senden geriye ne kalmalı ey sevgili
tac mahal gibi ölümsüz bir aşk
gül ağaçlarını yaktım

Ömriye KARATAŞ
04.11.2018