Ey sevgili yazarlar, ben ağlarken siz,
Hep beni teselli edersiniz, her an çevremdesiniz,
Yazılarınız yatıştırdı doyumsuz düşüncelerimi,
Hepinizi seviyorum, dostça, akrabam gibi !...

Parıltılı rüyalarımda, şiirin oğlu,
Görüyorum seçkin topluluğunuz beni buldu;
Bana cesaret veriyor sesiniz ve size diyorum ki
Gençliğim sıkıntılar içinde geçti:
Nasıl olmadı onları beğenen bir dostum,
İlk mısralarımı yaptığımda yazmayı da bilmiyordum ;
Çalışmamı yasakladılar bana,
Oyunun yasaklandığı gibi tembel çocuklara .
Ve herkesten gizliyordum, suçun gizlendiği gibi,
Şairliğin arzularını ve yüce eğilimlerini !...
Çalışmamı yasakladılar bana,
Oyunun yasaklandığı gibi tembel çocuklara .
Ve herkesten gizliyordum, suçun gizlendiği gibi,
Şairliğin arzularını ve yüce eğilimlerini !...

Çektiklerime bedel olarak, işte siz,
Defne dalını ellerinizle bana getirdiniz.

Louise Colet (1810-1876)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin oğlu : “Apollon’un oğlu” “Ozanlar” anlamına gelir, burada “şiirin oğlu” “ozanlar” anlamında kullanılmış.
Defne dalı : Zafer ve ün sembolü.