Utangaç bir kız tanımıştım okuldaki günlerde
Konuşurken kızarırdı yüzü, yanakları al olurdu
Döküldükçe dilinden kelimeler, sanki bal olurdu
Gözleri bakarken anlamlı ve derinden bakardı
Zekiydi söylemek istediğimi hemen çakardı
Ateş değildi ama yüreğimi içten içe yakardı
Bazen mazide kalbimi çalan birilerini andırır
Bazen de yaşanmayan duygularımı kandırırdı
Şen şakraktı bazen, bazen de hüzünlü gözleri
Islatırdı yüzünü,göz yaşının ızdıraplı izleri
Adı Ayşe idi ben ona hep Ayşecik derdim
Bazen kızardım ona, bazen espriler ederdim
Derdim ona,dünyayı yakarsın o ela gözlerinle
Baştan çıkarırsın her erkeği o masum sözlerinle
Ve duygusal bir kızdı, benim tatlı Ayşecik
Yardım edecekti, Ülkemin muhtaç insanlarına
Ayşeler elbette olacaktır sağlık, esenlik eri
Bir gönüllü hemşire,belki de sağlık neferleri
Dolaşarak yurdumu hizmet verecek bize
Düşünürüm hep bunu onu gördüğüm zaman
Elbette hizmetinin değeri bilinecek her zaman