FAHİŞE YALNIZLIKLAR

ah bu fahişe yalnızlıklar yok mu
bu fahişe yalnızlıklar
öyle bir sırnaşıyor ki tenime
bütün iğrençliğiyle öpüyor tenimi
salya sümük
bedenim kan ter içinde
öyle bir tiksiniyorum ki
ve
bütün küfürlerin ırzına geçiyorum yokluğunun

arta kalan zamanlarda
edebiyat sokağında
mini etekli şiirler satıyorum
şiire sevdalı sübyen ruhlara
ah bir gelse de eşlik etse diyorum

eyvah yine o ahlak zabıtası
sinsice yaklaşıyor yanıma
ve
helalından yazdığım üç beş şiirden
haraç alıyor

karşı kaldırımda sokak müzisyeni Ali abi
baş eğiyor
bir dörtlük de ona ver gitsin dercesine
sonra
çalıyor Orhan’dan
“kaderimin oyunu”

ah be kader
biter mi hiç şairin şiire hasleti
az sonra
yaklaşır sarımsak kokulu

akşamdan kalma bir fahişe
muhtemelen
Kadıköy’de bir paçacıda
içmiştir işkembe çorbasını
henüz kendinde değil
okur tekdüze şiirleri
çıkarır şiirden fahişeliğinin acısını

Efkan ÖTGÜN
[ italik ]