Gelmeleri hep neşelidir hayatın, ucu açıktır
Yüreğiniz sakin, sımsıcaktır.
Ya gitmeler, öyle mi?

Gitmeler biliyorum daraltan sizi, sıkılmış gibi
Adeta nefes alamaz hale getiren,
Kavurucu çöl sıcağını baştan ayağa hunharca
Üstünüze üstünüze püskürten ve üstelik kara kışta.

Gitmeler var biliyorum, serseri sandıran sizi
Ayakta durabilme mecalinizi sömüren,
Yürümekle yürümemek arasında ikilemlere sokan.

Ve gitmeler var; en sevimlisi, tebessümler eşliğinde
Tekrar gelebilme ihtimalini muhtevasında içeren,
Ve yeniden o sıcak gülüşleri görebilmeyi vadeden.

Ama bana uğramıyor o neşeli gitmeler artık
Şansıma hep hüzünlü, melankolik gitmeler
Şah damarım kadar yakın bana o anda, kalpten gelen inlemeler…

Gitmeler var ya, bir daha görebilmeyi ıraksayan
Zamanın acımasız ellerine sizi teslim alan
Buğulu gözlerinizde mazide sebgiden kalan
Fakat, sabır ile sizi taşlaştıran gitmeler.

Biliyorum bu gitmelerin bir rötarı yok,
Gözgöze gelmiş, dil olmasa da bakışlarla
Sevgi, dostluk bağlamında
Dile rağmen ne de çok şey anlatılabilirmiş oysa.

Gitmeler birbiri ardına geliyor ya da
Genç sandığım ruhum örseleniyor galiba.
Her defasında bu gitmeler ,koparıyor değerli bir anı
Hücrelerim sökün olup gidiyor bedbaht bedenimden nasılsa.

Biliyorum durum ciddi, elden gelen bir şey yok
Katlanmak lazım yine acıya, ya da sığınmalı korunaklı bir limana
Liman mağrur, ben üşengen;çekeceğim yine derdi galiba.

Yok adresi gözyaşının, yanaktan süzülüp gidiyor
Rengi aynı ,acısı ortak, kaynağıysa çırılçıplak
Ditmeler sanki zanlısı, araştırsın olay yeri
Malum ölümlerin biri, katili odur muhakkak.

İşte o gitmeler var ya o gitmeler
Beni mecnun, beni bitap, mum misali eritiyor
Söz geçmiyor bu gönlüme,sevgiler içimde kavgalı
Çıkmak isterler dışarı, tüm hislerim darmadağın
Bedenim,ruhum,düşüncem; hep yaralı,hep yaralı.

Oğuzhan KÜLTE