Her şey karanlıktayken daha iyi duyulur
Hiç kimse onarmaya kalkmasın kaydedilmeye değer sesleri...


Gecenin kızğınlığında başını eğen düşler dolaşır ayaklarıma
Elleri büsbütün yangın çiçekli ot gibi yalnızlığa bağlanır
Manzarada bir demet aşk su verdiğinde yüreğimin çeliğine
Sessizliğin öpücükleri uyandırır kıyılarımı ki
Hiç bir sandal taşıyamaz hayatın uçurumlarını kapıma



Gül yaprağı düştüm penceremin sevinç kokan merhabasına
Kuş cıvıltısı sardı gökyüzünü,dudaklarımda mavinin sevdası
Islıklar sabrın çağlayan ışığı sımsıcak
Bir ceylan gibi seken kelimelerim ki
Hala koynunda hayallerim kır dolusu kitap gibi



Gözlerinin menziline girip dağlarını okşuyorum sevgilim
Yorgun türkülerini rüzgarın yelesine bırak
Gün kararmadan tutarım avuçlarıma sokul
Saçların terlesin usulca dökülen gözyaşımla ki
Sen göğsümde kanayan derin su




Ne güzel bakıyorsun gurbet akşamlarından
Çadırlar serip ağrımın uyanan tenhalığına
Yağmurlar düşüyorsun nal sesleri gibi soluma
Başımda gök duman içindeyken
Kurban olmammı duruşuna ki
Taşlar bile susturup çocukları bizi konuşuyor
Bu büyük sokakların düşlerini söyle sevgilim
Nehir gibi uzayıp yüzümün deltasına
Duraklarıma adını yaz
Sis ve intiharlar gõçsün

Sokul avuçlarıma...