Bu sefer uzun sürdü yüreğimin kışı.
Susmaların kısır çıkmazlarında düşmedi bir tek sözcük
Ne gönlüme , ne de parmak uçlarıma
Oysa dünya kendi döngüsünde
baharı yaşamış alı al, moru mor
Sarı sıcak bir yaza göz kırpıyor...
Gökyüzü en mavi elbisesini giymiş ,
sanki bayram çocuğu...
Kırlangıçlar uzun yol yitiklerini çoktan unutmuş
Dillerinde ağıttan uzak ,yeni şarkılar...

*
Uzun süren kışta ezber ederken ben yalnızlığı
Baş ucumda defterim, kara kalemim...
Yüreğimde hep bir doğum sancısı , iki büklüm
Heyhat ! her seferinde de yanlış alarm ...
Aynaya yansıyan yüzümden kaçar oldu gözlerim ,bir suçlu gibi...
Bu kurak bahçeye düştüm düşeli ben
Ne yapmalıyım, nerden başlamalıyım
Her şey yolundaymış gibi mi , yaşamalıyım?
Yoksa , dünyanın onulmaz yaralarıyla yeniden mi, yüzleşmeliyim ?
Hoş ,takatim kaldı mı onu da bilmiyorum ya
Yenilen hep ben, ben olurken
Hani şairler yaşama yön verirdi ! Yalan mıydı o da ...?
*
Bir bulut geldi güneşi örttü ,havada yağmur sıkıntısı
Bir çocuk ağlıyor bi yerlerde
Bi gayret üflüyorum yüreğime sinen tozu
Cesaretle bakıyorum aynaya düşen gözlerime
İlk damla düşüveriyor kurak bahçeme ...
Zamanın yelesine yapışıyor parmaklarım bir alacaklı gibi
Dön! Diyorum, yanlış yollardan. Dön...!
Yeniden yaz insanların kaderini , ağlamasın analar
Ölmesin bi yerlerde çocuklar...
Gök gürlüyor , yağmur sağnağa dönüşüyor
Yüreğim yeniden hecelemeye başlıyor
Derin bir nefes alıyorum , sanki denize doğru yürüyorum...
Diyorum : Yaşıyormuşum ben... !

____________(22-5-2018 güncesi )