"çit yürekli ol" derdi babam.
çocukluğumdan hatırladığım
birkaç hatıranın birinde
akan arabaların arasından
karşıya geçmeye çalışan
korkuma
çocuktum olamazdım.

değilim.
korkuyorum.

...

demiştin ki,
"bir soru soracağım ama allah aşkına
her şeyin gaz ve toz bulutu olduğu
andan başlama cevaplamaya"

dostum,
şimdi o her şeyin başladığı ana
dönmeye çalışıyorum sorularımla.
beceremiyorum.

dışımı nizama sokmak için
içimden başlamam gerektiğini söyleyen telkinlere diyor ki içim
yerim dar amk.
sıkışıyorum.

felsefe yapmaktan
anlam aramaktan
uzun uzun yazmaktan bıkkınım
fakat
başka çarem yok
yazıyorum.

yoksa
nefes alamamaktan değil
verememekten
duracak kan akışım
kime ne faydam var
bilmiyorum.

eve dön
içine dön
kendine sor diyor şeyhü’l ekber
kendini bil yolun açılsın.

ben kimim diye soracakmışım
soruyorum.
sen kimsin lan! diyor ben.
susuyorum.

yol açılmıyor.
mu

peki.
ben usulsüz yürüyüşle nereye
gitmiyorum
bu neyin yolu
adımladığım şey yol değilse
ne

kime ne
kime nasıl
kime neden
yürüyorum.

düşüyorum.
düşünmez olur muyum

olmaz olaydım!

dostum,
bak yine nasıl uzatıyorum.
boşuna.
boşluğa.
elimi
tutamıyorum.

yine
bildiğimden şaşamıyorum
bildiğime şaşkınım

işte özeti uzun ve boktan hikayemin

onu bilse küser
beni bilse kızardı
şeyhü’l ekber

ben.
öfkeyle kalkıp
sevgiyle yürüyorum
nereye neyle otururum
ya da
gömülür müyüm
allahu alem

...

değilim.
korkuyorum

tek yürek
yürüyorum.