Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka oluyorsun
Kâh yerinde ağır olan bir taş gibi
Bütün boşluklarını dolduruyorsun
Kâh başı dumanlı iki arkadaş gibi
Bir dağla yan yana duruyorsun


Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Hani nasıl desem…
İç içe geçen duygularını
Kendi içine gömmüş sanki
Acı acı gülen bir matruşka

Hüzünlü olduğun günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Mecnundan delirgin bir halde
Pupa yelken açmış sanki bir dev
Venüs’ten daha ateşli bir aşka

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Nazarların tutuk, kafan dalgın
Biraz solgun, biraz gariban
Biraz da munis oluyorsun
Yakamoz sarısı duygularla
Nefes nefese atını arayan
Bir canhıraş seyis oluyorsun
Gam bulutlu bir göğün altında

Hüzünlendiğin günlerde
Gecelerin katili oluyor gözlerin
Delik deşik ediyor karanlıkları
Bıçaktan keskin bakışların
Kaf dağının kulaklarını çınlatıyor
Ruhunda yankılanan haykırışların

Mesut ÖZÜNLÜ