Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka oluyorsun
Tıpkı yerinde ağır olan taş gibi
Bütün boşluklarını atıyorsun
Bir dağla yan yana duran
İki arkadaş gibi
Doluyorsun dostum sanki
Doluyorsun

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Hani nasıl desem…
İç içe geçen duygularını
Kendi içine gömmüş gibi
Acı acı gülen bir matruşka…

Hüzünlü olduğun günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Mecnundan delirgin bir halde
Pupa yelken açmış gibi bir dev
Venüs’ten daha ateşli bir aşka

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Nazarların tutuk, kafan dalgın
Biraz solgun, biraz gariban
Biraz da munis oluyorsun
Yakamoz sarısı duygularla
Nefes nefese atını arayan
Bir canhıraş seyis oluyorsun
Gam bulutlu bir göğün altında

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka... Bir de gecelerin
Katili oluyor gözlerin
Delik deşik ediyor karanlıkları
Bıçaktan keskin bakışların
Kaf dağının kulaklarını çınlatıyor
Ruhunda yankılanan haykırışların

Mesut ÖZÜNLÜ