Hüzünlü olduğun günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Biliyor musun… Bir başka
Taş gibi hani…
O yerinde ağır olan
Taş gibi oluyorsun

Bütün boşluklarını atıyorsun
Bir dağla yan yana duran
İki arkadaş gibi
Doluyorsun dostum sanki
Doluyorsun

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Biliyor musun... Bir başka
Hani nasıl desem…
İç içe geçen tüm duygularını
Kendi içinde saklamış gibi
Acı acı gülen bir matruşka…

Hüzünlü olduğun günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka
Sanki yenik düşmüş gibi bir dev
Venüs’ten daha ateşli bir aşka

Hüzünlendiğin günlerde
Nazarların tutuk, kafan dalgın
Biraz solgun, biraz gariban
Biraz da munis oluyorsun

Gam bulutlu bir göğün altında
Yakamoz sarısı duygularla
Nefes nefese atını arayan
Bir canhıraş seyis oluyorsun...

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka... Bir de
Gecelerin katili oluyor gözlerin
Delik deşik ediyor karanlıkları
Bıçaktan keskin bakışların
Kaf dağının kulaklarını çınlatıyor
Ruhunda yankılanan haykırışların…

Mesut ÖZÜNLÜ