Şair dediğin geçer feleğin çemberinden
Çeker hayatın yükünü yürür o an kalbiyle
Gerekirse yanar yanar, kor olur ateşinden
Dolar o anda kâlp haznesi güller ve dikeniyle
Yazmaya hazırdır kalem hüznü ve kederiyle..

Aşk vurunca dallarına,yağmuru gözler durur
Yâri tutmaz ellerinden dallara hazan vurur
Düşer işte o zaman ince bir derde, acı keder yoğurur
Dalları durmaz meyveye, kurur birden elemiyle
Ve şair kalp evinde, hemhal olur mürekkebiyle..

Dert elem gelince, hüznü kederi görür
Gamı kederi gitmez, gençliğini söndürür
Derdiyle yoğrulur da, her gün keder öldürür
Yangın yerine dönmüş, elinde kor kalbiyle
Kanar kanar yüreği, bütündür çilesiyle..

Derdi dost olur birden, sormaz nasıl niçin neden?
Gönlü râm olmuştur onun, emanettir Verenden
Bir seyler için gelmiş, tâ göklerin ötesinden
Sabrını yoldaş edinir, birliktedir Rabbiyle
Ve şair doludur ya yazar hep kalemiyle..

Mutluluk geldigi zaman, nefes alır derinden
Huzuru bulur ve rahatlar, dolar içi sevinçten
Başı döner o anda, ayakları kesilir yerden
Yağmurdan sonra gelir, gökkuşağı rengiyle
Hüzün bitmistir artık, yazıverir gönlüyle..

Dünya güzelleşmiştir artık, dert ve elem gitmiştir
Sanki cennetten bir müjde, koşa koşa gelmiştir
Dolmuştur artık bu kalp, amacına ermiştir
Hayat gülümser ona neşeli gözleriyle
Ve şair hazır şimdi hemdemdir incisiyle..

Şair hayatın her şeyini, her anını görmeli
Her zaman ve her yerde, kalemi dost edinmeli
O bu hayatın içinde vazifeyi görmeli
Hayatın içinde şair örnektir her hâliyle
Ve tercümandır hislere her zaman gönül diliyle