YOL UZUNDU

Güzergahlar azalırken ,kar tepelerine takılıyordu gözler,
Hayatın çiziklerini atmıştı sanki dağlarına,
Trafikte kalırcasına bitmiyordu yollar.
Yaklaştıkça uzuyordu sanki...


Ara ara devleşen kar tepeleri,
Güzellik veriyordu insana,
Bazen dağlar kar gormemisti,
Guzellikleri dağıtırken hayat,
Herkese eşit davranmıyordu...


Birbirlerine bakıyordu insanlar gibi,
Bir damlada bana ver hayat,
Uyanıyordu evren her damla yağışında...

Yol uzundu!
Kısaldıkça uzuyordu sanki,
Özlemlerini yazıyordu kar tepelerine
Benim özlemim daha büyüktü diyor yollar
Benim sevgim daha büyük diyordu!


Kaç kilometre yapmıstı hayat bu güne dek,
Ömür yürümek gibiydi yollar,
Ömür törpülemek,
Ömre bedeldi gülüşleri sevdiklerinin!


Bir sözüne dunyayı terk edebileceğin,
Sevdiklerin vardı yol ucunda,
Gamzesinde dünyayı saklayan insanlar vardı.
Kendince hayatları vardı sevdiklerinin...


Kararlılıkları vardı.
Gözlerinde bir damla yas tutardı, insanlar...
Sevdikleri için.
Bazen bir anne, bazen evlat,
Bazen de sevdalısı insanın.


Mis gibi kokusunu getirirdi yollar,
Ve özlerdi insan sevdiğini,
Icine cekerken kokusunu,
Sanki daha koklamayacağın gibi,
Sanki gelemeyecek göremeyeceğin gibi.


Sadece sevdiğin vardır aklında,
Dünyanın onun etrafında dönüşleri vardı
Sadece o vardı evrende,
Sevdiğin vardı, evladın vardı, atan vardı

Demet Akyurek