sakın ha!
söz verici olma
yorulursun
söz dinleyici ol
eller üstüne tutulursun
latif olan benimdir deme
üzülürsün
benim olan latiftir de
kadirşinas olursun



ayni espriye defalarca gülmez insan
ama ayni acıya defalarca ağlar
özlemi ve öznesi olmayan bir zaman sürecinde
dudaklarımızda kuruyor sevdalar
vavelyalar dudaklarımızda kuruyor
önceliklerimizmi değişti
önemsediklerimizmi
ne kaldıki bize yadigar
anımsanacak ne kaldı



kavuşmaları ertele
melankolik oluşumlarıda
gözlerin hicran görsün
fizan
masaya yatırıyoruz dağılmışlığımızı
tele diziliyor umutlar
bir meczup yele



bir zamanlar adını koyamasakta aşktı
çamlıcadan denize bakmak
üsküdardan kız kulesine volta atmak aşktı
şimdi!
aldırmıyoruz ecelin yakınlığına
gizliliğine açıklığına aldırmıyoruz



an çakal tükürüğü
an martaval sülüğü
sultasız isyanlar
yaftasız iskânlar
siz yine çağırın cancağızlarınızı
ikide bir kırdıklarınızı çağırın
bazan yaşamak en acımasız bir ölüm biçimidir
ölüme dokunma
banada bir daha sen kimsin diye sorma