sakın ha!
söz verici olma
yorulursun
söz dinleyici ol
eller üstüne tutulursun
latif olan benimdir deme
üzülürsün
benim olan latiftir de
kadirşinas olursun



aynı espriye defalarca gülmez insan
ama aynı acıya defalarca ağlar
özlemi ve öznesi olmayan bir zaman sürecinde
dudaklarımızda kuruyor sevdalar
vavelyalar dudaklarımızda kuruyor
önceliklerimiz mi değişti
önemsediklerimiz mi
ne kaldı ki bize yadigar
anımsanacak ne kaldı



kavuşmaları ertele
melankolik oluşumları da
gözlerin hicran görsün
fizan
masaya yatırıyoruz dağılmışlığımızı
tele diziliyor umutlar
bir meczup yele



bir zamanlar adını koyamasak da aşktı
çamlıcadan denize bakmak
üsküdardan kız kulesine volta atmak aşktı
şimdi!
aldırmıyoruz ecelin yakınlığına
gizliliğine açıklığına aldırmıyoruz



an çakal tükürüğü
an martaval sülüğü
sultasız isyanlar
yaftasız iskânlar
siz yine çağırın cancağızlarınızı
iki de bir kırdıklarınızı çağırın
bazen yaşamak en acımasız bir ölüm biçimidir
ölüme dokunma
bana da bir daha sen kimsin diye sorma