Şiirin Hikayesini Görmek İçin Tıklayın

Şiirin Hikayesi

Bize her şey öğretildi doğmadan önce
Yalnız kendin olmak öğretilmedi



Her şeyi unutarak cam kavanozda
Başladı yaşam
Saf bir enerji kılığında
Daireler çizerek kör ebe oynuyor
Hesapsız
Kitapsız
Yargısız
Aç karıncalara ekmek kırıntıları döküyor
Denizdeki yaralı yunus bakışıyla


İnce ince ben duygusu oluşur
İğde çiçeklerin kokusuyla
Sarışın saçların koyulaşmasıyla
Ağız boşluğuna kaba saba fikirler düşüyor
İlki komşusunun bahçesinden
Erik çalmakla başlar
Fal taşı gibi göz bebekler
Faili meçhul cinayetlere tanık oluyor


Dağ tebe şehir derken
Boz topraklarda arıyor solucan yuvalarını
Üzerinde özgürce koşan köyleri düşünüyor
Aç susuz dudakları çatlak
Yüreği kayıplar anonsunda
Gözleri ağaç dibinde uyuyan
Çobanın matarasında
Kalbinde kırık kemanın akortsuz sesi
Yakınından geçen leylek gülüyor


Tek tek ipe düzüyor dünü
Kendini unutmuş olmanın acısı
Pişmanlıktan yarım yamalak ölüyor
Belkide tam
Bitmemiş türkünün sancısı
Bugün ölümün günü


Feride