herşeyi unutarak başladı yaşam
saf bir enerji kılığında
daireler çizerek kör ebe oynuyor
hesapsız ,kitapsız , yargısız
aç karıncalara ekmek kırıntıları döküyor
denizdeki yaralı yunus bakışıyla…


ince ince ben duygusu oluşuyor
iğde çiçeklerin kokusuyla
sarışın saçların uzunlığunda
ağız boşluğuna kaba fikirler düşüyor
ilki komşusunun bahçesinden
erik çalmakla başlıyor
fal taşı gibi göz bebekler
faili meçhul cinayetlere tanık oluyor…


dağ tebe şehir derken
boz topraklarda arıyor solucan yuvalarını
üzerinde özgürce koşan köyleri düşünüyor
aç susuz dudaklar çatlak
yüreği kayıplar anonsunda
gözleri ağaç dibinde uyuyan
çobanın matarasında
kalbinde kırık kemanın akortsuz sesi
yakınından geçen leylek gülüyor…


tek tek ipe düzüyor dünü
kendini yitirmenin acısı
pişmanlıktan yarım yamalak ölüyor
bitmemiş türkünün sancısı
hatırlanır bugün ölümün günü…


Feride