ey sevgili ben ışığı arıyorum
siyah bir kefen giydirme zindanda
ışıktan ırmaklar düşlüyorum
binlerce ahımı bırakıp sana dönüyorum

ey sevgili mızraklarımı bıraktım
kağıt ve kaleme yöneldim
kervanlar geçiyor çöllerimden
gün ışınlarıyla şelalelere yürüyorum
sessiz prangalara uydum
büyüleyici bir anlamda durdum
aşkın yangısıyla bir la hecesinde durdum

ey sevgili vuslat bahçelerindeyim
gönlümün çerağlarında parlak ışıklar
gül kokusu sinmiş yollara düşen teninde
gözyaşlarımdan ırmaklar akıyor
lal dudağından dökülüyor kerem bildiğim

kavuşmak abıhayatı andıran varlığına
ateşlerimi gül bahçesine çevirişin
kavuşmak saf gönüllerin doğruluğuna
kırık bir yelkeni yeniden rotasına koymak
tomurcuk çiçekler baharından seni yeniden çağırmak
ey sevgili koyup tacı tahtı yağmurlarına geliyorum

ey sevgili
eşiğine ulaşmak için
lal renkli dudağımda yalnızlık
ayva tüyü sonbahar
nehre doğru iniyor bir ceylan
kavuşmak şebnem gözüm yaşında
okyanuslar geçit versin artık
kavuşalım ey sonsuz yar

Ömriye KARATAŞ
21.01.2018