Cennetin koridorunda yürüyorum
İçim kıpır kıpır çok heyecanlanıyorum
Ve ilerliyorum
Kâh hızlı adımlarla, kâh koşarak
Benim gibi birçok kişi de koşuyor
Ve..
Açılıyor bır cennet kapısı
İçeri giriyorum
Önce Kâinatın Sultanını görüyorum
Kalbim yerinden çıkacak gibi..
Ümmetim diyor usulca, edeple eğiliyorum huzurunda
Ve ağlamaya başlıyorum katıla katıla
Seni çok özledim diyorum
Affet beni diye yalvarıyorum
Sana layık olamadım
Vahsiyi affettiğin gibi beni de affet diye yakarıyorum
Günahlarıma ağlıyorum
Utanıyorum kendimden O'nu üzdüğüm için
Gözyaşları içinde adını andıkça anıyorum
Selâtu selam getiriyorum
Bıraksalar beni keşke bıraksalar
Sonsuza kadar yanından ayrılmak istemiyorum
Bir Fâtımatüzzehra da ben olmak istiyorum
Bakıyorum nur cemâline bakmaya doyamıyorum
Nolur beni bırakma Efendim diye yalvarıyorum
Gözlerimin ceyhun olmasına mani olamıyorum
Yanıyor yüreğim..
Efendim nolur yardım et
Ümmetini bırakma diye yalvarıyorum
Şefkatiyle gözleriyle bakıyor
İçime bir su serpiliyor sanki
Okşuyor başımı mübarek elleriyle
Gül kokusuyla uyanıveriyorum birdenbire
Etrafıma bakıyorum kimsecikler yok
Peki bu koku nerden geldi?
Acaba Efendim sahiden yanıma mı teşrif etti?
Bu nasıl bir koku aman Allahım
Ya Rasulallah sav o gül kokuna hayranım
Başlıyorum tekrar ağlamaya
Sonra..
Toparlıyorum kendimi
Eda ediyorum mescidinde namazımı
Bakıyorum etrafıma gözlerim nemli nemli
Ediyorum duamı hamdediyorum Rabbime

...