Dena...
korkmadan pervaneler gibi koştuğumuz günleri hatırlıyor musun ?
yakamayacaktı hani hiç bir ateş bizi
yanmışız oysa haberimiz yok
en güzel tarafı yanışımızın
ateşinde yandığımız reel olmayan
bir rüyanın içinde birlikte oluşumuzdu
bir kaderimiz var muhakkak kaderimizin üstünde
bunu sende biliyorsun değil mi ?
Dena...
içinde göremiyorum artık seni rüyalarımın
ve senden sonra
kaynar kalaylar döktüler yüreğime
ve karınca yuvası kolyeler çıkarttılar yüzlerce
hediye olarak satmaktalar şimdi tezgahlarda
bir gün belki sende görürsün birinin boynunda
o benim işte Dena
o yabancı boyunlarda ki karınca yuvası kolyeler
bilmedik diyarlar geziyorum şimdi rüyalarımda yalnız
bir ağacın altında oturmuşum
yağmur tanelerini izliyorum
içinde seni göremiyorum o üşümüş rüyaların
yoksun hiç bir damlasında
neredesin Dena
ve hangi saatte yağıyorsun sen rüyalarda
bir ateş böceği görüyorum gecenin karanlığında
tutamadığım ve ardından koştukça uzaklaşan
o sen misin yoksa
sonra terk ediyorum hayalleri ve rüyaları
yoruldum artık Dena
ateşimi arıyorum
tek başıma yanacağım
fırsat tanımadan ecele
gitmek istiyorum
görüşeceğimizi biliyorum
dönüş bileti olmayan
o bilmedik diyarda...



Kağıtsız Şair...