Dena...
korkmadan pervaneler gibi koştuğumuz günleri hatırlıyor musun ?
yakamayacaktı hani hiç bir ateş bizi
yanmışız oysa haberimiz yok
en güzel tarafı yanışımızın
ateşinde yandığımız reel olmayan
bir rüyanın içinde birlikte oluşumuz şimdi
bir kaderimiz var muhakkak kaderimizin üstünde
bunu sende biliyorsun değil mi ?
Dena...
içinde göremiyorum seni rüyalarımın
kaynar kalaylar döktüler yüreğime
ve yüzlerce karınca yuvası kolyeler çıkarttılar
hediye olarak satmaktalar şimdi tezgahlarda
görürsün bir gün belki sende birinin boynunda
o benim Dena
o yabancı boyunlarda ki karınca yuvası kolyeler
merak ettiğim kimdi yazan bu kaderi
bilmedik diyarlar geziyorum rüyalarımda yalnız başıma
bir ağacın altında oturmuşum
yağmur tanelerini izliyorum
içinde seni göremiyorum üşümüş rüyaların
zorlasam da kendimi yoksun hiç bir damlasında
neredesin Dena
ve hangi saatte yağıyorsun sen rüyalarda
bazen bir ateş böceği görüyorum gecenin karanlığında
tutamadığım ve ardından koştukça uzaklaşan
sen misin yoksa
terk ediyorum hayalleri ve rüyaları
yorgunum Dena
ateşimi arıyorum
tek başıma yanacağım
fırsat tanımadan ecele biliyorum
gitmek istiyorum
belki oralardasındır
dönüş bileti olmayan
o bilmedik diyarlarda...



Kağıtsız Şair...