Dena...
korkmadan pervaneler gibi koştuğumuz günleri hatırlıyor musun
yakamayacaktı ateş hani bizi
yanmışız lakin haberimiz yok
en güzel tarafı yanışımızın
aynı ateşte yandığımız reel olmayan
bir rüyanın içinde birlikte oluşumuz şimdi.
bir kaderimiz var kaderimizin üstünde
bunu biliyorsun sende değil mi ?
içinde seni göremiyorum rüyalarımın
kaynar kalaylar döküyorlar yüreğime
ve yüzlerce karınca yuvası kolyeler çıkartıyorlar
hediye olarak satmaktalar şimdi tezgahlarda
görürsün bir gün birinin boynunda
o benim işte Dena
benim merak ettiğim bu kaderi yazan kimdi
bilmedik diyarlar geziyorum tek başıma başıboş
bir ağacın altında oturmuş
yağmur tanelerini izliyorum
biraz üşümüş
içinde seni göremiyorum rüyaların
bekliyorum seni
zorlasam da yoksun hiç bir damlada
neredesin
ve hangi saatte yağıyorsun rüyalara
bazen bir ateş böceği görüyorum gecenin karanlığında
o sen misin yoksa
tutamadığım
ve
ardından koştukça
uzaklaşan
terk ediyorum artık hayalleri artık Dena
ateşimi arıyorum
ve tek başıma yanacağım
fırsat tanımadan ecele biliyorum
gitmek istiyorum Dena
bel ki oradasındır diye
dönüş bileti olmayan
o bilmedik diyarlara...



Kağıtsız Şair...