Kendini kâmil sanır, ne Kur-an var ne İncil,
Sırf maddiyata tapar, o cimri ahlaksızlar,
Melek görünen şeytan ihtirasına bencil,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Böylesi mahlûkatlar kendine de yabani,
Durmadan depreştirir, görmediğin çıbanı,
Meğerki çevresine evladına zebani,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Avrupa’dan Asya’ya laf ile köprü kurar,
Sanırsın insanlıkta barınacak yer arar,
Gizlice her adımda harama verir karar,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Yüzsüzlükle aşılır köprüsü yüksek Mostar,
Yüzünde sorumsuzluk, edepsizlikten astar,
Borcunun üzerine çeker betonla mastar,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Haram helale döner, namussuzluk namustur,
Adilik şerefsizlik beyninde asıl ustur,
Gizlendiği kişilik, sanır görünmez pustur,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

İnsanlığı paraya çevirip katlar kâra,
Onur yok ki dokunsun, kalbinde kara zara,
Ardan kurşun döküp de, çaksan da almaz yara,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Hiç yüzü kızarmadan kalkar karşına çıkar,
Kendini adam sanır, bir de yüzüne bakar,
Ne diyebilirsin ki, yok ise zerre vakar,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.