Taşa geçen sözümüz, insanlara geçmedi…
Çoğunluk hep namerde, oldu maşa birader!
Yılanı çıkarırdı, deliğinden tatlı söz;
Tanrı dendi faniye, tövbe hâşâ birader…

Ülkemi, kurtlar, kuşlar bir iştahla yiyor ki!
Fukarayı kim öyle, adamdan sayıyor ki?
Halkı kale almıyor, bir de dönüp diyor ki;
“Şeyimden aşağısı, Kasımpaşa birader!”

Ali kıran baş kesen, oldu köşe kapanlar…
Yığın, yığın bir görsen, keş paraya tapanlar!
Hazineyi, haneye bağlayıp yol yapanlar!
Laftan anlamayanlar, geldi başa birader…

Biz, gönül yapmak için beldeler geziyorduk!
Şehrin duvarlarına, yazılar yazıyorduk!
Elde fırça ve boya, ay yıldız çiziyorduk!
O, canım gençliğimiz, gitti boşa birader…

Yusuf/iyeli olduk, tüm Hakk’a inananlar!
İlle de, “vatan namus” diye içi yananlar!
Buz çehreli zindanı, taş medrese sananlar…
Güneş bile hasretti, som güneşe birader!

Dönmeler çizer oldu, yurt öykülerimizi!
Ermeniler söyledi, can türkülerimizi…
Karabasanlar bastı, tüm uykularımızı!
Hasret kaldı geceler, tatlı düşe birader…

Bir günah keçisini, getirdiler meclise!
Kopardılar urganı, dirgen verip iblise!
Çoban ülkede kaldı, keçi buldu kilise!
Hepsi de birkaç defa, oldu köşe birader…

Askerim hasret gitti, yavrusuna ve eşe!
Gelmedi ki hiçbir gün, güzellikler peş peşe!
“Ya devlet başa dedik yahut ta, kuzgun leşe!”
Ateş bile hasretti, kor ateşe birader…

Antalya-2017/12

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Buğdayları darıya nedense karışıyor
Soysuzlar soylu ile akılda yarışıyor
Coniler siyonistler birlikte bağrışıyor
Yedikçe acıkıyor doymuyorlar birâder..................................................................Osman AKSOY