Ayşe kız derlerdi adına,
Köyün en güzeliydi.
Görücü usulü istemeye geldiler,
Gelin oldu karşı köye.
Başlık adettendi,
Otuz bin kaymaya gitti…

Mutluydu ilk başlarda;
Ya da öyle gelmişti ona.
Bilmezdi garibim,
Mutluluğun nasıl bir şey olduğunu.
Karnı doyuyordu,
Aç değildi,
Açıkta değildi.
Bu olsa gerek
Mutluluk dedikleri şey.

İlk bebesini aldı kucağına,
Bir yılını devirince.
Sonra ikincisini.
Derken boy boy bebeleri oldu.
Kendini onlara adadı.
Bakamaz oldu kendine,
Bilemez, beceremezdi zaten,
Salıverdi kendini iyiden iyiye…

Saçını süpürge etti kocasına,
Ama o, başka bir havadaydı.
Sinirli, geçimsiz, huysuz!
Yemeği beğenmez,
Al sana dayak!
Komşuya kızar,
Hıncını ondan alır.
Okeyde ütülmenin terapisi oldu onu dövmek.
Sebep gerekmedi dayak için.
Yeterli oldu havadan sudan şeyler.
Gel avrat dayak!
Git avrat dayak!
Yüzünün şekli değişti dayaktan.
Gözler mosmor her daim!
Adını bile unuttu.
Avrat oldu yeni adı…

Ömer Adar-2017
[ italik ]