[ italik ]







sen dört boyutlu bir tutkusun
seni seyrederim bir daha bir kez daha
ince beyaz bir sızı uzanır içime
ayrılıktan vuslata
vuslattan hasrete sen yürürsün
senle yürürüm azap mevsimlerine
boşnak kızı




günlerce aklıma düşüyorsun
soluk soluğa kan ter içindeyim
damarlarıma kadar sarsılmış
mavi düşlerle bezenmiş
nar çiçeği gibisin
tütsülü kızgın
içime dökülüyorsun




her dem düşüncemdesin....
mayhoş elma tadında
her tecellinin bir parçası nazında
her güzelliğin bir parçası yüzünde
nazarın nereden vuruyorsa oradan yara almışım
nereye bakıyorsan en çok orada kalmışım







*





bir gecesin küsuftan fırlayan
bozguna uğramış uçsuz bucaksız
kırılmış, parçalanmış bir enkazım ben
zambaklar çiçek açtığı zaman
biraz hüzün biraz hazin kanıyorsun
can evinden tutuşmuş
kızıl bir şafak gibisin






sen bilemezsin aşkın ne demek olduğunu
daha küçücüksün
sineleri sarsan zelzeleleri de bilmezsin
gecenin tellerinde ki türküleri
ağıtları, yakarışları
ayazlara aldırmadan nasıl söylendiğini…




ey gözümde ki ucu yanık gök bulutu
ey sinemde ki ıztırap gülşeni
rüzgar kokusu gibisin
su gibi ışık gibi…
zamanın her vaktinde
ıssız sokaklarında istanbulun
taşıdığım gizli bir ödülsün






*



senle boyadım gecenin karasını
senle bezedim cennet manzarasını
her nefesim safran sarısı
zehir menzillerden geçiyorum
zemini lacivert gökyüzüne çarpıyor
geri dönüyor her bir ahım
apansız dipsiz kuyulara itilmişim
susup gitmişsin ansızın
vedalara zaman bırakmadan




şiirler yazdım belki okursun diye
yazdıklarım çığlığıydı içimdekilerin
sana seslenişimdi
bir kere yerleşmiş büyülü gizemin yüreğime
usulca göğsüme takılmış
önce sen
baştan başa onbinlerce sen





bende birikmiş senden koca koca intizarlar
sesimde hicran tortusu
izin var parçalanmış aynaların yüzünde
pencerelerden uçuşan perdelerde
delik deşik zerre zerre her şey
senden gündüzlere çaresiz özlemler vurur
güz gecelerine nakşedilmişsin
alnıma çizilmişsin
boşnak kızı




redfer
[ /italik ]