Ölüme Beş Kala

Ölüme beş kalaydı...kafam iki elimde;
Sorarım, işlenecek günah kaldı mı?
Neler etmedim neler? Söyleyin yazıcılar!
Defterimde hepsi de, ömürbillâh kaldı mı?

Doğru gideni tuttum, eğri yollara ittim,
Çok masum insanlara ne iftiralar attım.
İşim gücüm yoktu da, pişmiş aşa su kattım,
Tüm bunları yaparken kâlbim hiç üzüldü mü?

Adam ekmek derdinde, ansız bir çelme taktım,
Kadın yuva derdinde, günaha itip kaktım.
Yoksulu doyurmadım...bir de yüzlerce yetim
Aç yatarken ben toktum, hak yerini buldu mu?

Adam, kaderden düşkün. Yetmez! Bir de ben vurdum.
Adam öldü ölecek, sade ister bir yudum,
Sularına tuz kattım, içirdim yudum yudum.
Hepsini yaptım da, benim bahtım güldü mü?

Yusufoğlu! Bunları görüp, çok değil, bir az,
Çıkıp da birileri, etmedi mi itiraz?
Nerde...bende para çok; hangi kapıyı açmaz?
Para dediğin, vicdan...bi diyecek kaldı mı?

24.10.2017

Mehmet Semercio