Ölüme Beş Kala

Ölümüne beş kalmış...kafasi iki elde;
Düşünür; işlenecek daha günah kaldı mı?
Neler etmedi neler? Kaydedin yazıcılar!
Yeryüzünde hiç kimse, ömürbillâh kaldı mı?

Doğru gideni tuttu, eğri yollara itti,
Çok masum insanlara ne iftiralar attı.
İşi gücü yoktu da, pişmiş aşa su kattı,
Tüm bunları yaparken sanki hiç üzüldü mü?

Adam, ekmek derdinde, ansız bir çelme taktı,
Kadın, yuva derdinde, günaha itip kaktı.
Yoksulu doyurmadı...bir de yüzlerce yetim
Aç yatarken o toktu, hak yerini buldu mu?

İnsan, kaderden düşkün; dedi "Yetmez! Az buldum!"
Adam öldü ölecek; sade ister bir yudum;
Sularına tuz kattı, içirdi yudum yudum.
Sanki böyle yaptı da, onun bahtı güldü mü?

Yusufoğlu! Bunları görüp, çok değil, bir az,
Çıkıp da bir gün bile, etmedin mi itiraz?
Nerde! Şer’de para çok; hangi kapıyı açmaz?
Vicdan paraya köle, bi diyecek kaldı mı?

24.10.2017

Mehmet Semercio