Gönül coşkun bir nehir, bırakmaz yatağını
Diyeceğim odur ki, kapılma sert rüzgara
Hangi seven terk eder kurulu otağını ?
Kırgınlık gelir geçer düşürme ah-u zara

Bilirim kıyamazsın, her ne kadar kızsan da
En çok sen yakışırsın gönül payitahtıma
Bu yazgıyı yok sayıp, yeni baştan yazsan da
Bir avuç bahar getir serp şu kara bahtıma

Kirpiğime aşk kondu sevdanın göz yaşından
Cennet-ül Firdevs'ime gönlü gül-i zar düştü
İçen sarhoş olmaz mı o pınarın başından
Sükut-ı Hayalime bir mai zülal düştü,

Bir sana susuyorum ve sana müptelayım
Tutuşsun kızgın çöller yanarsa yansın gülüm
Gel sarıl bergüzar'ım kollarında kalayım
İnsan kaç kez ölür ki ? korkutmaz beni ölüm.


ÇAY ŞİİRLERİNİN USTASINDAN ARMAĞAN ONUR DUYDUM


Gönülden coşan nehir aşk ovasından geçer
Rüzgarın lisanını sökemez her dinleyen
Âşık aşk otağını en sarp yerlerde seçer
Leyla sükût deminde hep mecnundur inleyen

Bana bir bahar getir asude iklimlerden
Kurul gönül tahtıma ihya olsun şu ömür
Her bestenin notası aşka dair imlerden
Gönlün payitahtında daima saltanat sür..ZAKİR