10.10.2017 00:28:16
Cübbeyi Giyen Yegane
Günler gün olsaydı, ağlar mıydık hiç?
Sen gideli gönül divane oldu.
Zalimler hükümdar; yaşaması güç,
Nebim! Şu dünyamız virane oldu.
Sen misâldin bize, güzel arkadaş,
Bir daha gelmez ki sen gibi yoldaş.
Hiç de eksilmiyor şu gözlerden yaş,
Gönül seni arar; pervane oldu.
Ne okur, yazarız; battıkça battık,
Kitabı bıraktık, şirki hak ettik.
Düzelir mi bilmem bu yanlış artık?
Şimdiler dinimiz anane oldu.
Saysanız sayılmaz; yüzlece fırka,
Herkesin ezberi şehinden fıkra.
En muteberinde yaldızlı hırka,
Cübbeyi giyen, yegane oldu.
Bilmezler mi, bunun sonu nicedir?
Ne şefaat dinler, ne de bir hatır.
Herşey yazılmıştır, hep satır satır,
Dil söylemez ki, el bahane oldu.
10.10.2017
Mehmet Semercio
