Tövbe ayı muharrem ayı
Tövbelerin kabul oldugu son durağın adı
Hz Adem'in Hz Havva'nın imtihandaki başarısı
Ve bu yolculuk Adem ve Havva'nin yaratilmasiyla basladı
Hz Adem insanlığın hilkat sebebi,
Yaşadı imtihanın en çetinini,
Kaybetti şeytanla mücadelesini,
Ve Rabbinden uzaklığın adresi olan dünyaya gönderildi..
....
Heyhat..
Ödemesi gereken bir diyet vardı
Dünyanın bir ucuna bırakmıştı canının parçasını
Sahi kürek kemiğinden yaratılmamışmıydı biricik Havvası?
Candan öte canandı
Pare pare yürek yangınıydı
Cigerini parçaladı aşk acısı
Divane etti bu ayrılık!
Yandı..
Yandı..
Yandı..
Aramadığı yer kalmadı
Kuşlara ağaçlara dağlara Havvasını anlattı
Acep bir gören var mıydı?
Bu yaraya merhem yaratılmışmıydı?
Ademe dünya dardı!
Dünya zindandı!
Cennetten sonra nasıl zindan olmasındı?
Bir de aşk ateşi,ayrılık acısı, vuslat sancısı çıkmıştı
Sargılara sardı dertli başını
Havvası yanı başında olsaydı!
Cennet vatanına duyduğu gurbet sancısı belki biraz azalırdı
Gurbet hüzünlü ,gurbet kavurucu, gurbet acı
Kavuşmadan vatanına bulamazdi bunun ilacını
Hz. Adem dertli,matemli ,acılı
Olmuştu yıllanmış bir çınar ağacı
Izdırapla yüklüydü herbir dalı
Yağmurlar bile serinletemiyordu aziz başını
Yoktu Havvası
Yapayalnız bir başına kalmıştı..
Gündüzleri gecenin koynuna doladı
Bulutlar kapkaraydı matem yağardı
Ey benim hilkat sebebi babam!
İlk Peygamberim! Acın ne kadar da yürek parçalayıcıydı!
Kainattaki varlıklar ne yapsındı!
Dua dua ağlamaklılardı..
Ellerinden gelen başka birşey var mıydı?
Zaman herşeyin ilacıydı
Zaman getirecekti Havvasını
Zaman saracaktı bütün yaralarını..
......
Hz Havva ..
Yoktu yanında goncası
Ağladı..
Ağladı..
Ağladı..
Ağıdı meleklerin yüreklerini yaktı
Hasret acısı, vuslat sancısı, meleklerin gözyaşlarina karıştı
Hüzün deryasında çırpındı çırpındı..
Ama içindeki azim sanki cennetten inmiş yıllanmış bir şaraptı!
Içti içti azminin ve aşkının şarabını
Biran dahi olsun yılmadı!
Aşk acısını her öğüne katık yaptı
O anaydı,eşti, yoldaştı, sırdaştı,hayat arkadaşıydı
Göz nuruydu, elmastı,yakuttu, pırlantaydı!
Hz Ademin gönül yarasıydı..
Cennetteki hurisiydi ..
Güzeller güzeli aşk deryasıydı!
Aman Allahım o nasıl bir güzellikti!
Bütün güzeller güzelliğini ondan almıştı
Çünkü cennet hatunuydu!
Cennetinde dünyanın da biricik anasıydı!
Havva Ademsiz napardı?
Koca dünya Onu da yutmaz mıydı?
Ademini bulmalıydı
Geceleri gündüzleri yol yapmalıydı
Çünkü bu acı dayanılmazdı!
Lime lime etmişti canını
Ah bir kavuşsaydı Ademine!
Doya doya bir sarılsaydı
Dizlerine başını koysaydı
Ellerini öpüp yanağına bassaydı
Hayaller başucunda ..
Arzuhâli ruhunu rahat bırakmazdı!
Aradı aradı yıllar yılları kovaladı
Ah anacığım bu acıya kalbin nasıl dayandı?
Yaşanılan aşk acıları,hasret sancıları senden mi miras kaldı?
Sendeki sabır nasıl bir sabırdı?
Kimbilir kaç yüzyıl ayrılık canını yaktı?
Tebriklere şayan sabrın,metanetin!
Melekler öpsün tertemiz pak alnını!
....
Yıllar yılları dert yüklü, keder yüklü,hüzün yüklü bir sekilde kovaladı..
....
Asırlar sonra o hasret Arafat dağında vuslatla sona erdi..
Arafat dağı Hz Adem'in Hz Havva'nın tövbesinin kabul nişanı
Gözyaşlarının dindiği lâmekan!
Acıların yalnizlığin aşk acısının hüznün kederin bittigi yüce dağ!

Ayrılık acısı vuslat sancısı
Sevgiliye kavusmak icin verilen sabır savaşı
Aşkın yoğurdugu yürek ağrısı
Artık insan fıtratında hazırdı
Ve ..
Ademoğluna bu duygu Hz Adem'den Hz Havva'dan miras kaldı!..
1.Bölüm Sonu