ırak tut o çalı gönlünü benden
ve vazgeç duygularımı kahreden o davranışlarından
oturmasın siluetin gözlerimin yaşlarına
koyda git yalnız ruhumu kendi başına
temennim o ki garazkârlığın ilmiği asla geçmesin boynuna
kötülüktür sonrası var ya
bıkkınlığı ne olduğunu sen bilemedin ki aşkın çetin yokuşunda

gel gör ki içimde ki sevgi ve emekler hep nankörlüğüne uğradı
bu denli soysuz bir varlığı barındıramaz ki bu saf yüreğim

bir tutku ki bu hazanına ters düştü hasret ve özlemlerde
içim erirken namertlikten
kalbim hüsran bulutlarından kayıp da çakıldı topraklara
oysa ki kaybettiğim bir iblis tohumuydu
hicranlar çöküyor her bir yönden içimin arılığına
sevgisizliği yaşarken nankör gecelerde
her an dudak ısırtıyordu o art niyetli davranışların

yılana neden sokuyorsun denmiş
sokmazsam yılanlığı mı kim bilecek o zaman demiş

baştan çaresizdi sevginin çıkara koşan ayakları
sinsi sinsi girerken yüreğime hep art niyet oyunu vardı aklında
bir insanın her mevsim hiç kış geçer mi?
kasırga yaratan duygularında
gözlerinin o iblisi bakışlarında nedense hep cehennem yaşandı
o bakışların altında her an da bir beklenti
ve menfaat düşkünü yapında da hep baykuşlar konaklardı

bu iş olmaz dedikçe
emeklerimin o vazgeçilmez dürüstlüğü hep önümü tıkadı
bu bir hayırsızdan hayır beklemek gibiydi
veya çaresiz bir hastalığa derman aramaya benzedi
tüm iyi niyet ve gayretlerime rağmen
hoşgörü ve sevgim neden bilmem hep olmazlara tosladı

halbuki ayrılık tohumu hiç ekmemiştim niyetimin toprağına
sana öylesine bağlıydı ki yüreğim
o yüzden gözlerim kör kaldı yaşantında
tüm ömrümü kurban ederken uğruna

benim anlamadığım
insan bu kadar soysuzluğu nasıl barındırır yüreğinde
hiç mi bir vicdan kırıntısı taşınamaz hücrelerinde

bu vasıf hangi kitabına sığar âdemoğlunun
sen demek ki benim yarı parçam değilmişsin
tuttukça içimin yandığı ondanmış demek
uyumsuzluk öğretti bana başkasının parçası olduğunu

diyelim ki pişman oldun
hangi son pişmanlık fayda olmuş ki sevgiye
olduğunu var sayalım
hangi yama o çürük kumaşını tutabilecek ki
veya hiç sıkılmadan tutabilecek misin kaskatı kesik ellerimden


öyle ya hep bana eğreti kaldığın aşikar
Kabil ile Habil gibi
Meğer ki
birimizden birinin yok olması bize zaten baştan beri mukaddermiş…



(20.09.2017) AZAP…