Ne olurdu sanki....
Yine ..
Hüzün yüklü bir Eylül akşamında
O izbe sahilin en ıssız yerinde...
Yine o salaş kafede,
Bir başıma olabilseydim keşke..!

Hani şöyle..
İnce belli bir bardakta,
Demlimi demli
Tavşan kanı gibi..!
Bir bardak çay olsaydı.
Yudumlasaydım,aheste aheste
Martı çığlıkları arasında
Dalıp gitseydim çok çok uzaklara..



Sonra..
Şöyle bir yaslanıpta ardıma,
Seyretseydim doya doya
Seyretseydim..
O engin maviliklerin,
Gelinliklerini giymiş bulutlara
Kucak açıp,
Usul usul kollarına alışını,

Sanki içimde..
Huzurla hüzünün vedalaşması,
İnce bir sazın,denizde ki aksisedası
Vardı her seferinde..!

Ve benim...

O kızgın güneşin...
Bulutlarla sevişen,
Ege´nin mavisini..
Acımasızca..
Nasıl da
Ateşe verişini..
Bir gurup vaktini daha
Cehennem'e çevirişini
İçim ürpere ürpere de olsa
Seyretmek vardı
Hayallerimde..

Huzur ve hüzünüm bir arada
Bir Eylül akşamında..
Karaburun´da..!



Mahmut Mücahit Özdemir