Vuslata çıkmadı, hiç sokaklarım
Bu tozlu yollara, niye katlandım
Beyaza büründü, bak şakaklarım
Vefasız yıllara, niye katlandım

Aldığım her nefes, donuyor şimdi
Başımda bir özlem, dönüyor şimdi
Aşk denen bu yara, kanıyor şimdi
Şu ahraz güllere, niye katlandım

Aşkımın şemini her akşam yaksan
Sevdam kutsalımdır olmasın noksan
Sabrımın sonunda yine sen yoksan
Bu gurbet ellere, niye katlandım

Ömrünü, bu yola, adamıyorsan
Benimle sevdayı, tadamıyorsan
Bir gün olsun bana, yar demiyorsan
Savuran yellere, niye katlandım

Sevdan ki, kalbimi, nasıl da yaktı
Kaç mevsim kaç sene hasretin çekti
Bunca yıl, o yaşlar, boşa mı aktı
Gözdeki sellere, niye katlandım

Coşan duyguların, ölçülmez debi
Şeyda oluşumun, sensin sebebi
Yaşama tutunan, sarmaşık gibi
Yapraksız dallara, niye katlandım

Şu devri âlem de, sevmeler zorken
Lüzumsuz bu aşka, başını korken
Mızrap her vuruşta, cananım derken
Sazdaki tellere, niye katlandım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ


AHRAZ : 1. Dilsiz, sağır ve dilsiz. 2. Akılsız, ahmak.
ŞEM : Mum
ŞEYDA : Aşk yüzünden aklını yitiren