İnsanlar
Küçükken büyük konuşurlar
Bir zamanlar ben de senin gibiydim
Bir ceviz kütüğüne çakılmış
On sekizlik bir çiviyim ben derdim

Değişeceksin çocuğum
Bak unutma bunu, değişeceksin
Çünkü değişmezsen yenileceksin
Kendi dağlarına, devrin canavarlarına
Veya hiç ummadığın başkalarına
Ömrün olursa göreceksin…

Mağlup olacaksın diyorum yani
Veya ham yapılacaksın
Tıpkı zamanın bir çiviyi küflere sarıp
Pırasalı bir bazlama gibi yemesi
Veya yağan yağmurun, esen yelin
Bir kütüğü çürütüp bitirmesi misali

Bir de o büyüklüğü pabuç
Kelimeleri bir avuç dilleriyle
Ona buna nizamat verenler
Bekle bir gün halleriyle
Ne çamlar devirecekler
Kimileri dikilemedikleri için
Çömeldiklerini
Kimileri yetişemedikleri için
Ciğerlere pis dediklerini
Anlayıp itiraf edecekler

Hâsılı, o değişmem diyenlerin
Gün olacak bazısı aynaya bakacak
Âdeta kendinden
Bir canavar görmüş gibi kaçacak
Bazısı utanacak
Koca günahlarını bir tövbenin
Gücü tarifsiz sularıyla yıkayacak

Mesut ÖZÜNLÜ