Var mıdır bilen onu, kaybolan sarı yıllar?
Arar da, ha ararım, başlar bende sorgular.
Kişilik, onur, vefa, muhabbet duyacağın,
Kalmadı hiç kalmadı, güvenli dost bucağın.

Anlatırlar zalimi, ezber bozan yok mudur?
Tek düze sanki herşey, gönül almak çok mudur?
El ayaklar çekilir, yüzler asık suskunluk,
Uçurumdadır sanki, sevgisizlik yoksunluk.

Bir ben varım ben ile, nerede diğergamlık,
Söz kelam kesilmiştir, yaşadıkların anlık.
Bunu derim bilirim,hoş muhabbettir işim,
İstiyorsan cenneti, dünyada kur kardeşim.

Sevilmez asık surat, yüzden düşen bin parça,
Yoğrulur bak gönüller, gülen yüzle bir parça.
"Sevelim sevilelim," der aşık Yunus Emre,
Çiçek bile sevgidir, açar durur ha bire.

Sevgi ve muhabbettir, insanı mutlu eden,
Sevmeli, sevilmeli, her şey doğar sevgiden.
İrfan sevmek der durur, adres bellidir, SEVGİ,
Gönül sevilmek ister, sevgi canlıya vergi.

İrfan Yıldırım Çevik