sükutu toplarken gümüşi riyaların
sessizliğimiz ölüme ayar

mutlu zamanların eli iş tutan çocuklarıydık
eğilip
geçti üzerimizden çınarların gölgesi

çok beklemedi büyümek
kaldırıp kaldırdıp kanatiğimiz yaranın vebalini taşırken suskunluğumuz
inceldikçe inceldi boynumuz

gülüşümüz kadar güzel olacaktı
öpüşmelerimiz


gövdesinden aşılanmış fideler gibi
içimizde tuttuk gönül sarhoşluğunu


ihanetti diğer adın
gördüm
intikama düşmeden önce
masumdu kırılmalarım

senden evvel
küçüktü dünya ayaklarımın altında
yedi iklim estim
gemileri içine alan anafor gibi yüzdüm okyanusta


saçlarımda kayan yıldızlara kadar uzadı ellerim
salınıp dururken kirpiklerimde uyku
yağmur damlası taşırdı gözbebeklerim

ah haylaz yüreğim
düşerken oyun bahçesine sevmelerin
uzanma kıyılarıma
buzdan ellerin

yıkıldı ütopyam
kül yüzlü kadınların yangın doğuran gözlerinden
ateşe düştüm!


sude nur haylazca